Nagla smierc sercowa wystepuje zazwyczaj przedwczesnie, u ludzi w sile wieku, w przeciagu jednej godziny od pojawienia sie pierwszych, ostrych objawow. Poprzedza ja nagla utrata przytomnosci, a jej ofiara padaja zwykle ludzie bez uprzednio rozpoznanej choroby serca. Pomimo zmian jakie dokonuja sie na obecnie w medycynie nagla smierc sercowa jest w dalszym ciagu powaznym problemem, takze w zakladach karnych. Szacuje sie, ze w jej wyniku umiera rocznie okolo 3 mln. ludzi na calym swiecie, natomiast tylko 1% osob, u ktorych doszlo do pozaszpitalnego zatrzymania krazenia ma szanse na przezycie. Nie ma niestety zbiorczych danych statystycznych dotyczacych problemow zwiazanych z wystepowaniem naglej smierci sercowej pochodzacych z wybranych jednostek penitencjarnych czy badan ogolnopolskich. Najczestsza przyczyna zgonow sercowych, rowniez w zakladach karnych jest choroba niedokrwienna serca, ale nagly zgon moze wystapic rowniez w wyniku zaburzen rytmu serca, pekniecia tetniaka aorty, zatoru tetnicy plucnej, urazow, krwawien wewnetrznych, krwotokow wewnatrzczaszkowych, a nawet zatruc. Celem pracy bylo przedstawienie postepowania w przypadku wystapienia naglej smierci sercowej w warunkach zakladu karnego na podstawie przegladu dostepnej literatury. Nagla smierc sercowa bedaca nastepstwem naglego zatrzymania krazenia wymaga pilnego wdrozenia czynnosci ratunkowych. Wprowadzenie obowiazkowych szkolen dla pracownikow Sluzby Wieziennej oraz edukacja wiezniow znacznie zwieksza szanse prawidlowego przeprowadzenia resuscytacji krazeniowo-oddechowej i szanse pacjenta na przezycie, zmniejszajac jednoczesnie ryzyko powiklan poresuscytacyjnych. Bez znajomosc zasad postepowania w sytuacji naglego zatrzymania krazenia i niezwlocznego podjecia dzialan resuscytacyjnych nie byloby to mozliwe.