Tworzywa konstrukcyjne staly sie synonimem nowoczesnosci i efektywnosci w gospodarce swiatowej. Glownymi przedstawicielami tworzyw konstrukcyjnych sa poliweglany, poliacetale, polioksyfenyleny, poliamidy, politereftalany, polisuflony, polisiarczek fenylenu, syndiotaktyczny polistyren oraz szereg innych polimerow specjalnych. W artykule omowiono trzy z nich: poliweglany, poliacetale oraz syndiotaktyczny polistyren. Dwa pierwsze, to glowni przedstawiciele tej grupy tworzyw, natomiast syndiotaktyczny polistyren to nowoczesny produkt dopiero od niedawna wprowadzony na rynek. Nie bez znaczenia jest fakt, ze w Polsce w Instytucie Chemii Przemyslowej opracowano nowoczesne technologie poliacetali i poliweglanow, a badania nad syndiotaktycznym polistyrenem sa bardzo zaawansowane.

Przedstawiono wyniki badan wplywu dodatku komonomerow stabilizujacych wiazanie acetalowe: 1,3-dioksanu; 1,3-dioksepanu oraz formali 1,2-butanodiolu; 1,3-butanodiolu; 2,3-butanodiolu; 1,2-pentanodiolu i 1,2-heksanodiolu, na wlasciwosci fizykochemiczne polioksymetylenu. Zestawiono je z wynikami otrzymywanymi w standardowej reakcji trioksanu z dioksolanem w obecnosci BF3 jako katalizatora. Wskaznik szybkosci plyniecia oraz frakcja niestabilna zaprezentowana jest w zaleznosci od ilosci komonomeru. Badania stanowia fragment prac prowadzonych w Instytucie Chemii Przemyslowej nad modyfikacja chemiczna istniejacej technologii Tarnoformu.